O zaparciach mówimy wtedy, kiedy wypróżniamy się mniej niż 3 razy na tydzień. Stany, w których taka sytuacja zachodzi raz na jakiś czas, nie są powodem do niepokoju. Z problemem mamy do czynienia w momencie, kiedy takie sytuacje występują przewlekle.
Co jest przyczyną powstawania zaparć?
Często za przyczynę zaparć uznaje się leniwe jelito. Po zjedzeniu pokarmu przemieszcza się on przez cały przewód pokarmowy. Czas, w którym ten proces następuje, nazywamy pasażem jelitowym. U zdrowego człowiek proces ten trwa około 72 godzin. Trawienie u każdego człowieka jest sprawą indywidualną, dlatego też przyjmuje się, że kilkugodzinne różnice nie są patologią. Jeśli między jednym wypróżnieniem, a drugim mija znacznie więcej niż 72 godziny możemy podejrzewać patologię, którą nazywamy spowolnieniem pasażu jelitowego. Jeśli takie stany występują rzadko, to nie mamy się czym martwić, jednak jeśli taki stan powtarza się notorycznie należy zdiagnozować swój stan zdrowia.
Jakie są przyczyny spowolnienia pasażu jelitowego?
Za główną przyczynę uznaje się nieregularne i nieprawidłowe odżywianie. Przyczyną może być również zbyt mała ilość wody oraz brak ruchu. Zaparciom sprzyja również wstrzymywanie defekacji oraz stosowanie leków wspomagających wypróżnianie.
Rodzaje zaparć
W zależności od przyczyny występowania problemów z wypróżnianiem dzielimy je na:
zaparcia nawykowe - to takie, które są wynikiem niechęci do korzystania z ubikacji publicznych lub zwyczajnego pośpiechu. Przyczyną zaparć nawykowych jest nasza psychika.
Zaparcia czynnościowe - są spowodowane zaburzeniami w układzie pokarmowym. Te zaburzenia mogą być spowodowane przewlekłym przyjmowaniem niektórych leków lub złą dietą. Zaparcia czynnościowe nie są chorobą groźną, jednak dolegliwość ta znacznie obniża komfort życia.
Zaparcia spowodowane chorobami - zaparcia mogą być objawem wielu chorób. Ten stan obecny jest podczas niedoczynności tarczycy, chorób związanych z przemianą materii, schorzeń neurologicznych. Przyczyną mogą być również anomalie w budowie przewodu pokarmowego.
W jaki sposób leczyć zaparcia?
Jak w każdym schorzeniu wynikającym z trybu życia, należy sięgać w pierwszej kolejności po naturalne sposoby. Czyli zacząć od zdrowego trybu życia. Przede wszystkim zmienić sposób odżywiania. Do produktów wspomagających pracę jelit zaliczamy suszone śliwki, rodzynki, daktyle, figi, nasiona lnu oraz słonecznika. Dodawane do posiłków lub spożywane jako przekąska mogą przyczynić się do rozwiązania problemu z zaparciami. To rozwiązanie wymaga długotrwałego stosowania, dlatego też niecierpliwi sięgają po gotowe preparaty.
Jakie preparaty są dostępne w aptece na zaparcia?
Po wykorzystaniu naturalnych sposobów na zaparcia można sięgnąć po gotowe preparaty, które ułatwią wypróżnianie. Należy jednak pamiętać, aby ich nie nadużywać. Produkty na zaparcia przyjmowane przewlekle mogą powodować syndrom leniwego jelita. Nasz organizm nie będzie w stanie poradzić sobie z chwilowymi zaparciami bez wsparcia farmakologicznego.
W aptece mamy szereg dostępnych preparatów w różnej formie. Mogą to być tabletki, kapsułki, syropy oraz czopki. Preparaty te mają głównie za zadanie zmiękczyć masy kałowe i ułatwić wypróżnianie. W aptece znajdziemy wiele produktów zawierających naturalne składniki przyczyniające się do ułatwiania procesów wydalniczych. Do roślin pobudzających perystaltykę zaliczamy: nasiona babki jajowatej, olej rycynowy, senes, korę kruszyny i aloes.
Jak postępować w przypadku długotrwałego zalegania mas kałowych?
Istnieją sytuacje, w których z pomocą przyjdą wlewki doodbytnicze. Sprawdzą się one u osób leżących oraz przed i po zabiegach operacyjnych. Często są wykorzystywane przed porodem lub przed badaniami radiologicznymi. Wlewki są również stosowane przez pacjentów cierpiących na krótkotrwałe zaparcia spowodowane zmianą miejsca lub niechęcią do korzystania z publicznych ubikacji i brakiem możliwości szybkiego powrotu do własnego środowiska. W aptece dostępne są wlewki:
Czym są wlewki doodbytnicze?
Wlewki doodbytnicze to inaczej lewatywa, hegar lub enema. Są sposobem na usunięcie mas kałowych z jelita grubego. Zaleca się, aby taką procedurę wykonywać po konsultacji z lekarzem. Istnieje bowiem ryzyko, że po zastosowaniu gotowych preparatów i nieumiejętnym przeprowadzeniu zabiegu dojdzie do uszkodzenia odbytu, odbytnicy lub okolicy krocza.
Co zawierają wlewki doodbytnicze?
Najczęściej stosowanym roztworem do lewatywy jest sól fizjologiczna z dodatkiem łagodnych substancji pobudzających perystaltykę jelit. Ważne jest, aby podawany roztwór był w temperaturze ciała. Zbyt zimny płyn może przyczynić się do powstawania zapalenia pęcherza lub nerek
Jak wykonać lewatywę?
Najbezpieczniej jest skorzystać z gotowych wlewek dostępnych w aptece. Wlew należy umieścić około 50 cm nad ziemią. Rozłożyć na podłodze podkład lub folię i położyć się na lewym boku. Posmarować końcówkę wazeliną i umieścić delikatnie w odbycie na głębokość około 8 cm. Odblokować odpływ i poczekać, aż ciecz spłynie do jelita. Następnie wyjąć końcówkę z odbytu i położyć się na plecach. W celu poprawy perystaltyki można wykonać masaż brzucha ruchami kulistymi zgodnymi z ruchem wskazówek zegara.
Czy istnieją skutki uboczne podczas wykonywania lewatywy?
Lekarze zgodnie uważają, że wykonywanie lewatywy w prawidłowy sposób nie niesie ze sobą ryzyka występowania skutków ubocznych. Istnieją rzadkie przypadki występowania świądu i pieczenia odbytu, jednak ten objaw jest uważany za normalny.
Zwolennicy lewatywy uważają, że jest ona skutecznym sposobem na pozbywanie się zalegających toksyn w organizmie. Nie istnieją jednak badania, które potwierdzają tą tezę. Należy pamiętać, że podczas występowania jakiegokolwiek schorzenia należy zawsze rozpocząć walkę z problemem poprzez zastosowanie naturalnych sposobów. Jeśli naturalne środki zawodzą, możemy sięgnąć po preparaty z apteki, jednak pamiętajmy, że podczas wyboru danego produktu należy zawsze skonsultować swoje obawy przed zastosowaniem z farmaceutą lub lekarzem. W przypadku występowania długotrwałego problemu należy udać się do lekarza w celu sprawdzenia stanu zdrowia.
komentarze (0)