Biegunka jest dolegliwością, która charakteryzuje się częstymi luźnymi stolcami. Może mieć różne przyczyny, zarówno ostre, jak i przewlekłe. Wśród najczęstszych przyczyn biegunki można wymienić zakażenia wirusowe, bakteryjne lub pasożytnicze przewodu pokarmowego. Ponadto, biegunka może być spowodowana nietolerancją pokarmową, nadwrażliwością pokarmową, lekami, chorobami wewnętrznymi – takimi jak choroba wrzodziejąca jelita grubego czy nieswoiste zapalenia jelit – a także zespołem jelita drażliwego. Objawy biegunki mogą różnić się w zależności od przyczyny i stopnia nasilenia. Najczęściej występującymi objawami są częste wypróżnienia, luźne stolce, bóle brzucha, gazy jelitowe, utrata apetytu, ogólne osłabienie oraz, niekiedy, wysoka gorączka. W przypadku biegunki ostrej objawy te mogą pojawić się nagle i trwać przez krótki okres, natomiast przy biegunce przewlekłej mogą być bardziej utrzymujące się.
Biegunka może występować w różnych postaciach i być spowodowana różnymi czynnikami. Ostra biegunka to nagłe pojawienie się luźnych, wodnistych stolców, które trwają zwykle krótko. Może być wywołana przez infekcje wirusowe, bakteryjne lub toksyny spożywcze. Przewlekła biegunka natomiast to stan, w którym objawy utrzymują się przez dłuższy czas, nawet kilka tygodni. Może być wynikiem przewlekłych zapaleń jelit, takich jak wrzodziejące zapalenie jelita grubego czy nieswoiste zapalenia jelit. Przyczyny biegunki są różnorodne. Często występuje jako reakcja na zakażenie bakteryjne lub wirusowe, które atakują przewód pokarmowy. Inne przyczyny to nadwrażliwość pokarmowa, zaburzenia hormonalne, takie jak nadczynność tarczycy, czy choroby wątroby. Czasami biegunka może być również objawem zespołu jelita drażliwego, który charakteryzuje się zaburzeniami perystaltyki jelitowej i częstymi bólami brzucha. Leczenie biegunki zależy od jej przyczyny. W przypadku ostrej biegunki zwykle wystarcza nawadnianie organizmu i dieta łatwostrawna. Przy infekcji bakteryjnej może być konieczne zastosowanie antybiotyków. Natomiast leczenie przewlekłej biegunki jest bardziej skomplikowane i wymaga diagnozy przyczyny. Jeśli przewlekła biegunka jest spowodowana chorobą zapalną jelit, taką jak wrzodziejące zapalenie jelita grubego, konieczne może być stosowanie leków przeciwzapalnych lub immunosupresyjnych. W przypadku nadwrażliwości pokarmowej ważne jest zidentyfikowanie i wyeliminowanie potencjalnie drażniących pokarmów z diety. Jeśli występują dolegliwości wątroby, konieczne jest leczenie choroby podstawowej oraz ograniczenie spożycia tłustych i ciężkostrawnych potraw. Leczenie biegunki zależy od przyczyny i stopnia jej nasilenia. W przypadku biegunek ostrych, szczególnie związanych z zakażeniami wirusowymi lub bakteryjnymi, ważne jest odpowiednie nawodnienie organizmu poprzez spożywanie dużej ilości płynów. Przy wystąpieniu biegunki o nasileniu umiarkowanym lub silnym może być konieczne przyjmowanie specjalnych preparatów nawadniających, zawierających elektrolity i składniki mineralne. W przypadku biegunki podróżnych, czyli biegunki występującej w trakcie podróży, istotne jest przestrzeganie zasad higieny i unikanie spożywania niezdatnych pokarmów oraz wody z niepewnych źródeł. Innymi przyczynami biegunki mogą być: ostre zapalenie uchyłków okrężnicy, zespół jelita drażliwego, nieuregulowane hormony tarczycy, niedokrwienne zapalenie okrężnicy, nieswoiste zapalenie jelit i wiele innych.
Na rynku dostępne są preparaty, które zmniejszają częstość wypróżnień i poprawiają konsystencję stolca. W przypadku biegunki tłuszczowej, spowodowanej np. nieprawidłowym wchłanianiem tłuszczów w jelicie cienkim, konieczne może być stosowanie leków wspomagających trawienie i odpowiednia dieta. W niektórych sytuacjach leczenie biegunki może wymagać farmakoterapii. Przykładem mogą być leki przeciwzapalne stosowane w przypadku zapalenia jelita grubego lub nieswoistych zapaleń jelit. Istnieją również leki przeciwbiegunkowe, które działają hamująco na perystaltykę jelit, zmniejszając częstość wypróżnień. W leczeniu biegunki mogą być stosowane również probiotyki, które wpływają na równowagę flory bakteryjnej jelit i mogą pomóc w przywróceniu jej właściwej funkcji. Odpowiednie postępowanie, takie jak dbanie o higienę osobistą, unikanie spożywania potencjalnie zakażonych pokarmów, regularne mycie rąk przed posiłkami i po skorzystaniu z toalety, jest również bardzo ważne przy wystąpieniu biegunki, ale też w codziennym życiu jako działania profilaktyczne. W przypadku biegunki towarzyszącej wysokiej gorączce, utracie płynów i pogorszeniu ogólnego stanu zdrowia należy skonsultować się z lekarzem, ponieważ może być konieczne zastosowanie dodatkowej terapii. Wnioskując, leki na biegunkę mają na celu złagodzenie objawów, przywrócenie równowagi w przewodzie pokarmowym oraz leczenie przyczynowe, jeśli biegunka jest wynikiem konkretnego schorzenia. Ważne jest jednak ustalenie przyczyny biegunki i skonsultowanie się z lekarzem przed rozpoczęciem jakiejkolwiek farmakoterapii w celu doboru odpowiedniego preparatu i dopasowania dawkowania do indywidualnych potrzeb pacjenta.
Lekarstwa na biegunkę są dostępne bez recepty. Biegunka u dzieci jak i u dorosłych jest uciążliwym stanem prowadzącym do odwodnienia. Preparaty na biegunkę ograniczają ilość oddawanych stolców, przez co ograniczają ryzyko występowania odwodnienia organizmu. Skuteczne leki przeciwbiegunkowe skracają czas trwania choroby oraz niwelują objawy. Preparaty przeciw biegunce powinno przyjmować się w momencie kiedy oddajemy ponad 4-5 stolców dziennie, a ich konsystencja jest rzadka. Tabletki na rozwolnienie pomoże wybrać Ci farmaceuta. Popularne środki przeciwbiegunkowe to stoperan, węgiel, laremid, nifuroksazyd, tasectan, intesta max, smecta
